hy    |   fr

Պնդակապ

adj.

strongly tied or bound, firm, steady.

adj. adv.

Պնդագոյնս կապօղ, եւ կապեալ. կաշկանդեալ.

Զեզեկիէլ եդին ի շղթայս պնդակապս. (Մծբ. ՟Ծ՟Թ։)

Զայնպիսի սուրբն իւր կինն իբր իբրեւ զթշնամի՝ պնդակապ այլազգեացն ի ձեռս մատներ. (Ոսկ. հերոդ.։)