hy    |   fr

Պաշտելութիւն, ութեան

s.

worship;
idolatry;
service.

cf. ՊԱՇՏՕՆ.

Օտարքս պաշտելով զօտար Աստուածս, օտարացոյց զմեզ ի պաշտելութենէ (անտի) օտար (արքայն հրէից). (Ճ. ՟Գ.։)

Ապրեցուցանել զմեզ կռոցն ի պաշտելութենէ. (Շար.։)

Ըստ իւրաքանչիւր ախտիցն վերակացութեան՝ զպաշտելութիւնս պահանջեն (դիքն). (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Ի բաց կալ ի պաշտելութենէ պիղծ կռոցն. (Տէր Իսրայէլ. նոյ. ՟Ե.։)

Պսակ պաշտելութեան՝ սիովնի նորոյ զարդարման. (Նար. կուս.։ 12)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պաշտելութիւն պաշտելութիւնք
accusatif պաշտելութիւն պաշտելութիւնս
génitif պաշտելութեան պաշտելութեանց
locatif պաշտելութեան պաշտելութիւնս
datif պաշտելութեան պաշտելութեանց
ablatif պաշտելութենէ պաշտելութեանց
instrumental պաշտելութեամբ պաշտելութեամբք