cumin.
κύμινον ciminum, cuminum. եբր. քամմօն. ար. քէմմուն. թ. չէմին (յն. քի՛մինօն. լտ. չի՛մինում կամ քո՛ւմինում). Բոյս ընտանի եւ վայրենի, որոյ ունդն է դեղին. որպէս եւ տերեւն չորացեալ դեղնի. ջերմ եւ չոր՝ կծուահոտ, որ լինի համեմ ի կերակուրս. մանաւանդ ի պէտս ապխտելոյ զմիս.
Սերմանէ փոքր մի արջնդեղ եւ չաման։ Եւ ոչ զանիւ կամնասային ածեն ի վերայ չամանոյն։ Չամանն հացիւ ուտի. (Ես. ՟Ի՟Ը. 25=28։)
Տասանորդէք զանանուխ եւ զսամիթ եւ զչաման. (Մտթ. ՟Ի՟Գ. 23։)
Կիմին. չաման։ Կարամ, կարոգին. վայրի չաման. չամանուկ. (Գաղիան.։)
ՉԱՄԱՆ ՀԱՅՈՑ. ըստ Բժշկարանի ՝ քամոնի էրմանի, քարաւիայ. քէմմունի էրմէնի.