hy    |   fr

Ուրկոտութիւն, ութեան

s.

cf. Ուրկութիւն.

s.

ՈՒՐԿՈՏՈՒԹԻՒՆ ՈՒՐԿՈՒԹԻՒՆ. Ուրկոտ կամ ուրուկն գոլ. գոգութիւն. ազգ բորոտութեան.

Եթէ լիցի ուրկոտութիւն կամ բորոտութիւն։ Ախտ ուրկոտութեան։ Ախտանալ ուրկութեամբ եւ կամ բորոտութեամբ. (Մխ. դտ.։)

Եմուտ յանդրիանոս ախտ ուրկութեան։ Ի գարշելի ցաւս անկանի՝ յուրկութիւն եւ ի բորոտութիւն։ Պատահէ նմա ցաւ ուրկութեան. (Խոր. ՟Բ. 57։ Ճ. ՟Գ.։ Վրդն. պտմ.։)

cf. ԵԼԵՓԱՆԴԱԿԱՆ ԱԽՏ։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ուրկոտութիւն ուրկոտութիւնք
accusatif ուրկոտութիւն ուրկոտութիւնս
génitif ուրկոտութեան ուրկոտութեանց
locatif ուրկոտութեան ուրկոտութիւնս
datif ուրկոտութեան ուրկոտութեանց
ablatif ուրկոտութենէ ուրկոտութեանց
instrumental ուրկոտութեամբ ուրկոտութեամբք