Որկէն

Ո՛ՐԿԷՆ cf. Ո՛ՐԳՈՆ. οἶον ut.

Ո՛րկէն. այս ինչ սպիտակ։ Շարունակ. ո՛րկէն, գիծ, մակերեւութիւն, մարմին. (Արիստ. ստորոգ.։)

Զզի՞դ բազում անգամ դնեմք փոխանակ ընդէ՞ր՝ ի. ո՛րկէն, զի՞ (յն. դի՛) ասես, զի՞ գնաս, զի՞ խօսիս. (Փիլ. այլաբ.։)