kick;
ill-will, ill-naturedness, malevolence;
insult, sneer, derision, laugh.
ἑπίχαρμα, ἑπίχαρσις insultatio, ludibrium. որ եւ ՈՏՆԱՀԱՐՈՒԹԻՒՆ. Ոտնհարելն. ոտնհար լինելն. չարախնդացութիւն. այպանք. ծաղր.
Յանցեաւ ժողովուրդն, քանզի յանցոյց զնոսա ահարոն, յոտնհարութիւն թշնամեաց իւրեանց։ Յարուցին վրէժխնդրութիւն սրտի մտօք յոտնհարութիւն։ Յանդուգն եւ ոտնհարութեամբ լինի կորուստ ամպարշտաց։ Անձն չար կորուսանէ զստացիչ իւր, եւ ոտնհարութիւն թշնամեաց արասցէ զնա. (Ել. ՟Լ՟Բ. 25։ Եզեկ. ՟Ի՟Ե. 15։ Առակ. ՟Ժ՟Ա. 4։ Սիր. ՟Զ. 4։)
Սատանայ ոտնհարութեամբ խանդացեալ. (Կոչ. ՟Ժ՟Բ։)
Միւս ոմն չարասէր յոտնհարութիւն. (Մամբր.։)
Խնդան ոտնհարութեամբ ի վերայ կործանման թշնամեաց իւրեանց. (Եւագր. ՟Ի՟Դ։)
Բաղդատ իբրեւ ոտնհարութեամբ այսպէս սկսաւ յառաջաբանել։ Բամբասեն զիս, եւ ոտնհարութեամբ խօսին ընդ իս. (Իսիւք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ոտնհարութիւն | ոտնհարութիւնք |
| accusatif | ոտնհարութիւն | ոտնհարութիւնս |
| génitif | ոտնհարութեան | ոտնհարութեանց |
| locatif | ոտնհարութեան | ոտնհարութիւնս |
| datif | ոտնհարութեան | ոտնհարութեանց |
| ablatif | ոտնհարութենէ | ոտնհարութեանց |
| instrumental | ոտնհարութեամբ | ոտնհարութեամբք |