to suppliant;
cf. Ոտնհար լինիմ.
ՈՏՆՀԱՐԵՄ ՈՏՆՀԱՐԻՄ. cf. ՈՏՆՀԱՐ ԼԻՆԵԼ) կամ Աքացել. ի վայր ընկենուլ.
Ոտնհարէին զմարդիկ, եւ խայթէին զնոսա։ Ոտնհարիցեն, եւ զգեղեցիկսն զրպարտիցեն։ Չար բարքն եւ դժնեայ խնդայր եւ ոտնհարէր. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։ Առ որս. ՟Ժ՟Դ։ Փիլ. լին. ՟Բ. 71։)
Զի՞նչ կործանումն այնպիսի, իբր յամբառնալն ոտնահարել (այսինքն իլ). (Առ որս. ՟Ժ՟Բ։)