hy    |   fr

Ոտնահարութիւն, ութեան

s.

cf. Ոտնհարութիւն.

cf. ՈՏՆՀԱՐՈՒԹԻՒՆ.

Դոփեաց ոտիւքն ոտնահարութեամբ. (Մծբ. ՟Ե։)

Կրէ յումեքէ թշնամանս, տուգանս, եւ ոտնահարութիւն. (Գր. հր.։)

Ծիծաղի զկորստեամբ անխրատիցն՝ ոչ ոտնահարութեամբ ի սրտէ. (Լմբ. առակ.։ եւ Վանակ. յոբ. ստէպ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ոտնահարութիւն ոտնահարութիւնք
accusatif ոտնահարութիւն ոտնահարութիւնս
génitif ոտնահարութեան ոտնահարութեանց
locatif ոտնահարութեան ոտնահարութիւնս
datif ոտնահարութեան ոտնահարութեանց
ablatif ոտնահարութենէ ոտնահարութեանց
instrumental ոտնահարութեամբ ոտնահարութեամբք