Other definitions containing this entry
Լինել անոխակալ, անբամբաս. (Սկեւռ. աղ.։)
Ոչ ոխակալ. որ ոչ պահէ ոխս. անյիշաչար. անչարայուշ. երկայնամիտ. ըստ յն. ասի՝ Յանձնառօղ չարեաց. համբերատար. ἁεξίκακος. tolerans malorum, patiens, clemens.
Անոխակալ եւ բարեգութ. (Շար.։)
Անոխակալ եւ անյիշաչար տէր. (Ժմ.։)
Ընկա՛լ անոխակալ։ Ընդ ոչ բարկանալոյն՝ անոխակալ. (Նար. ՟Բ. ՟Խ՟Թ. եւ այլն։)
Աճումն սրտմտութեան, բարդումն ոխակալութեան։ Մոռացումն մահու, բարդումն ամբարհաւաճութեան. (Կլիմաք.։)
Քրիստոս որդի Աստուծոյ՝ անոխակալ եւ բարեգութ։ Նաւապե՛տ բարեգութ՝ առ քեզ ապաւինիմ. (Ժմ.։)
խաբու. խաբիչ. խաբող. (գտանի գրեալ եւ խաբուսակ). Իբրեւ զխաբուսիկն (կամ խաբողիկն) յակոբ. Կոչ. ՟Է։ Խաբուսիկ եւ զամենայն մարդ խաբէ։ Հակառակաբան, ոխակալ, եւ խաբուսիկ. (Ախտարք.։)
Եւ որ ոխակալ է (կամ ոխակալէ, ըստ յն), անօրէն է». ա՛յլ ձ. որ պահէ ոխս. (Առակ. ՟Ի՟Ա. 24։)
Ոխակալ եղեն, եւ պահանջեցին վրէժս. (Եզեկ. ՟Ի՟Ե. 12։)
Առ զրկումն մի՛ ոխակալ լինիցիս, զի որ առ դեւսն ոխակալ լինի, առ մարդիկ չլինի նա ոխակալ. (Եւագր. ՟Ժ՟Ա։)
Ոխակալէ եւ բամբասէ եւ դատէ. (Վրք. հց. ՟Ժ։)
ՈԽԵՐԻՄ ՈԽԵՐԻՄԱՑ ՈԽՈՐԻՄ. Ոխակալ եւ անհաշտ թշնամի. հակառակորդ. ոսոխ. եւ Յոխորտ. ժանտ. թշնամանական. եւ Ախոյեան. հասիմ. լտ. infestus, odiosus, adversarius.
ՈԽԵՐԻՄՔ գ. իբր Ոխակալութիւն. թշնամութիւն.
μῆνις, μηνίαμα ira, indignatio, odium. Ոխակալութիւն, եւ Ոխ.
Ոխութեանն (ընդդէմ բերել) զանոխակալութիւն. (Յճխ. ՟Ժ՟Թ։)
Որպէս թէ ոք մազ կլանէ, այսինքն ուխտաւոր խորհուրդք ամբարշտաց. (Համամ առակ. (ուրեթէ ընթերցցիս՝ ուղտաւոր, լինի ոխակալ)։)
Մի է ձեր ուսուցիչ։ Մի՛ կոչիցիք ուսուցիչք. զի ուսուցիչ ձեր քրիստոս է։ Ուսուցիչ, անոխակալ, եւ այլն։
νησίκακος injuriae acceptae memor. Յիշաչար. ոխակալ. ոխ պահօղ.
Խոնարհ, անոխակալ, պահսակաց, եւ աղօթարար. (Ոսկիփոր.։)
որ եւ ԱՆՉԱՐԱՅՈՒՇ. ἁμνησίκακος. injuriae immemor. Որ ոչ յիշէ զառ ինքն եղեալ չարիս. անոխակալ.
Անոխակալ եւ անյիշաչար տէր. (Ժմ.։)
Անողոք աններելի սրտմտութեամբ։ Անողոքելի քինուցն ոխակալութեամբ. (Պիտ.։)
Անհամբիւր խուլ իժ ոխակալութիւն, եւ կոկոզաւիզ ինքնահայեաց ամբարտաւանութիւն. (Անյաղթ հց. իմ.։)
Անոխակալութիւնն՝ յեդեմ անցանելոյ հեշտաքայլ կամուրջ. (Նար. խրատ.։)
cf. անոխակալութիւն.
μίσος odium Ատելն. զզուումն. ոխակալութիւն. թշնամութիւն. հակառակութիւն. արաբ. ըտվէգ. ադավէթ
Աճումն սրտմտութեան, բարդումն ոխակալութեան։ Մոռացումն մահու, բարդումն ամբարհաւաճութեան. (Կլիմաք.։)
Բառ անստոյգ. իբր Ոխակալութիւն, կամ Օտարընկալութիւն.
Որ զքէնն թագուցանէ յինքեան. ոխապահ. ոխակալ.
Հետեւեցաւ եւ նմին անոխակալութեանն, անչարութեամբն աղօթելով. (Ճ. ՟Գ.։)
Ահ արկանէ նոցա զբաբելացւոցն զխայթողութիւնն, զոխակալութիւն, զդաժանութիւն հարուածոցն յայտնելով։ Զի զյաճախութիւնն ցուցցէ զխայթողութեան. (Ոսկ. ես.։)
Ոխակալն լինել, եւ ոխ. μῆνις.
Անհնարին լի բարկութեամբ՝ ոխակալութեամբ՝ սրտմտութեամբ.
Հպարտութիւն նորա եւ ոխակալութիւն. (Ես. ՟Ժ՟Գ. 9։ ՟Ժ՟Զ. 6։)
Անհամբոյր խուլ իժ՝ ոխակալութիւն. (Անյաղթ հց. իմ.։)
Զոխակալութիւն փակել։ Ոխակալութիւնն կուրացոյց զաչս իւր. (Ճ. ՟Ա.։ Տէր Իսրայէլ. փետր. ՟Թ.։)
ԱՆՅԻՇԱՉԱՐԱԲԱՐ ԱՆՅԻՇԱՉԱՐԱՊԷՍ. ἁμνησικάκως. sine vindictae studio. Անյիշաչար գոլով. անոխակալութեամբ. ներողութեամբ. մարդասիրապէս.
ԱՆՅԻՇԱՉԱՐԱԲԱՐ ԱՆՅԻՇԱՉԱՐԱՊԷՍ. ἁμνησικάκως. sine vindictae studio. Անյիշաչար գոլով. անոխակալութեամբ. ներողութեամբ. մարդասիրապէս.
Զանիրաւ զբարկութիւն, զթշնամանողութիւն, զչարայուշ ոխակալութիւն. (Մանդ. ՟Ի՟Բ։)
Չարայուշութիւն. ոխակալութիւն.
cf. ԱՆՈԽԱԿԱԼՈՒԹԻՒՆ. ἁνεξικακία.
Զի սահմանս եւ կանոնս չոխակալութեան նոցա հաստատեսցէ։ Չոխակալութիւն նոցա առաւել էր. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 28։)
Մեղայ ոխակալութեամբ, քինհանութեամբ. (Ոսկիփոր.։)
Պահելն զքէն. ոխակալութիւն. քինաւորութիւն. քինութիւն.
Խելամուտ լիցուք անոխակալութեան նորա. (Իմ. ՟Բ. 19։)
Ամենայն բարութեանց անոխակալութիւնն է այր. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 13։)
Անոխակալութեամբ վարդապետութիւն գործէ. (Ագաթ.։)
Անոխակալութեամբ մատչել առ այցելութիւն։ Սահման անոխակալութեան. (Նար. ՟Է. ՟Վ՟Գ։)
Որ սիրէ զանոխակալութիւն ստանալ, ատեսցէ նա զդատել եւ զբամբասանս. (Վրք. հց. ՟Բ։)
μνησικακία injuriarum memoria. Յիշաչարութիւն. ոխակալութիւն.
Ի պատճառս քինախնդրութեան վրիժուց։ Քինախնդրութիւն, յաչաղանք, նախանձ։ Ոխակալութիւն, եւ քինախնդրութիւն, եւ չարայուշութիւն. (Յհ. կթ.։ Սարգ. յկ. ՟Ա. եւ ՟Դ։)
ἁμνησικία. injuriae oblivio. Անոխակալութիւն. ներողամտութիւն.
Զանիրաւ զբարկութիւն, զթշնամանողութիւն, զչարայուշ ոխակալութիւն. (Մանդ. ՟Ի՟Բ։)
Խոնարհութիւն, անոխակալութիւն, աշխարհատեցութիւն. (Մարաթ.։)
Ուստի եւ ծնաք ի նոցանէ, այս ընդերկար ժամանակ, զոխակալութիւն առ եղբարս։ Չար վկայէք լինել ի բարւոյ Արարչէն. եւ այս ոչ զնիւթ միայն, այլ զմարդ. (Լմբ. ատ.։)
ἕρις lis, contentio, rixa. (լծ. յն. է՛ռիս. ի մեզ է արմատ փառիս Գրգիռ. ուստի ռմկ. խըռխըռ. եւ հըռս) Հակառակութիւն. կագ. կռիւ. մախանք. ոխակալութիւն. Տե՛ս (Հռ. ՟Ա. 29։ ՟Ա. Կոր. ՟Գ. 3։ ՟Ա. Տիմ. ՟Զ. 4։ Տիտ. ՟Գ. 9։ ՟Ա. Մակ. ՟Ը. 16։)
ՌԻՄ. ըստ Հին բռ. Չարութիւն. եւ ՌԻՄԱԿԱԼ, ոխակալ։ cf. Ռեմակալ։
Առ նոսա (առ անբանս) վաղվաղակի շիջանի ցհասումն, եւ ի քեզ ոխակալութիւն ի տեւ պահի. (Ոսկ. ես.։)
պ. քին, քիյն, քիյնէ. ἑκκότημα ira, odium βασκανία invidia. Ոխ. ոխակալութիւն. ատելութիւն. վրէժ. ոգի չարչար վրէժխնդրութեան՝ հանդերձ մախանօք. (զի եւ քանա, ըստ երբ. է նախանձ)
Հարուածք կարճի չարաչար ժանգ ունին անձինք ոխակալած դառնագոյնժանկ ունին. (Եւագր.։)
Անհամբոյր խուլ իժ ոխակալութիւն. (Անյաղթ հց. իմ.։)
Զի եւ մարմնոյն ոչինչ դիւրութիւն է ոխակալ լինել, այլ բազում ծուփք, եւ բազում դժնդակութիւն, եւ բազում տրտմութիւն. (Հ. կիլիկ.։)
Խոնարհ լինիցիս՝ հեզ եւ հանդարտ, այն իսկ է մայր ամենայն առաքինութեան։ Ամենայն բարութեանց՝ անոխակալութիւնն է մայր. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 13։)
Իմա՛ կամ ընթերցի՛ր Ոխակալ.
ՈԽԱՄ կամ ՈԽԱՆԱՄ. ἑνέχω, ἑγκοτέω, μηνίω malevolo sum animo, simultatem gero, irascor եւ այլն. Ոխս ունել՝ պահել. ոխակալել. մախալ, խեռալ. քէն պահել, խոխալ, մխալ.
ՈՍՈԽ. գ. Ոխակալութիւն. քէն. հակառակութիւն.
κάμηλος camelus. Գրաստ անապատի՝ որոճօղ, մեծ եւ բարձր, սապատողն, երկայն ուլամբ, ոխակալ. ... (յն. լտ. գա՛միլօս, գամէլուս )
Ոխակալացն պիղծ են պահսն. (Ճ. ՟Ժ.։)
Զանշէջ հուրն բորբոքեաց ի սրտի իւրում։ Անշէջ բոց է ոխակալութիւն եւ նախանձն. (Ոսկիփ.։)
Որ ոչ պահէ քէն. որ եւ ԱՆՔԻՆԱՀԱՆ. անոխակալ. անյիշաչար. ներող. քին սագլամազ, զարէզ, դութմազ.
Զաւարտն ամենայն առաքինութեան զանոխակալութեան ջանս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 22։ եւ մ. ՟Բ. 27։)
Յոմանց միջի յաղագս մատակաց ընդ միմեանց ոխակալութիւն եղեւ խռովութեամբ ... սատակել զնոյն ինքն իսկ զագարակին մատակսն, վասն որոյ եւ կռիւն իսկ էր. (Նիւս. ի սքանչ.։)
Զսեղեխսն զայնոսիկ թուել. շնացօղ բարկութիւն, շնացօղ ագահութիւն. սեղեխ՝ մախանք, ոխակալութիւն. (Նիւս. կուս.։)
Սիրան ոխակալ եւ ակն նախանձալից՝ արտասուք քամէին. (՟Գ. Մակ. ՟Դ. 4։)
ՔԻՆԱՄ կամ ՔԻՆԱՆԱՄ. μηνίω, μηνιάω, γνωσιμάχομαι odium concipio sive foveo, irascor, contendo եւ այլն. Քէն ունել՝ պահել. ոխալ. ոխակալել. մախալ. խոխալ, հինհինալ.
Ոխակալք, քսսուք, շոգմոգք։ Թէ քսմոս է, թէ երկպառակ. (Կանոն.։)
Անողոք աններելի սրտմտութեամբ։ Անողոքելի քինուցն ոխակալութեամբ. (Պիտ.։)
Այնպէս սիրեաց աստուած զաշխարհ, մինչեւ զորդին իւր միածին ետ։ Այնչափ աղէտ տարակուսի էր ի վերայ անհնարին վշտացն, մինչեւ սիրտն ոխակալ եւ ակն նախանձալից՝ արտասուք քամէին. եւ այլն։
ՈԽԱՄ կամ ՈԽԱՆԱՄ. ἑνέχω, ἑγκοτέω, μηνίω malevolo sum animo, simultatem gero, irascor եւ այլն. Ոխս ունել՝ պահել. ոխակալել. մախալ, խեռալ. քէն պահել, խոխալ, մխալ.
cf. Ոխակալ.
ՈԽԵՐԻՄ ՈԽԵՐԻՄԱՑ ՈԽՈՐԻՄ. Ոխակալ եւ անհաշտ թշնամի. հակառակորդ. ոսոխ. եւ Յոխորտ. ժանտ. թշնամանական. եւ Ախոյեան. հասիմ. լտ. infestus, odiosus, adversarius.
ՈԽԵՐԻՄՔ գ. իբր Ոխակալութիւն. թշնամութիւն.
ՈԽԵՐԻՄ ՈԽԵՐԻՄԱՑ ՈԽՈՐԻՄ. Ոխակալ եւ անհաշտ թշնամի. հակառակորդ. ոսոխ. եւ Յոխորտ. ժանտ. թշնամանական. եւ Ախոյեան. հասիմ. լտ. infestus, odiosus, adversarius.
ՈԽԵՐԻՄՔ գ. իբր Ոխակալութիւն. թշնամութիւն.
Լւիցեն զայս ցասկոտք եւ ոխակալք. (Վեցօր. ՟Ը։)
Չարայուշ. ոխակալ.
Յիշաչար լինի եղբարց, եւ ոխակալէ. (Վրք. հց. ՟Ժ։)
Լսելով զայդպիսի չարահոտ աղանդոյդ։ Ոխակալացն պիղծ եւ չարահոտ (է) պատարագն. (Կանոն.։ Ճ. ՟Ժ.։)
cf. Անոխակալ.
Զխոնարհ, զչոխակալ, եւ զերկայնամիտ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 23։)
Ոխակալ. ոխերիմ. (կամ գրաւիչ, կամ անիրաւ. ի ձայնիցս ռեմոն, կամ հարամ).
ՌԻՄ. ըստ Հին բռ. Չարութիւն. եւ ՌԻՄԱԿԱԼ, ոխակալ։ cf. Ռեմակալ։
Զկրակ ոխակալութեան շիջո՛, եւ ահա զգետն հրեղէն փարատեցեր. (Նար. խրատ.։)
Մախանք ի քինահանաց։ Վասն ոխակալաց եւ քինահանաց. (Մանդ. ՟Դ. ՟Ժ՟Բ։)
Ունօղ զքէն ոխակալ. մախացօղ.
Voir tout