cf. Շնչացուցանեմ.
cf. ՇՆՉԱՑՈՒՑԱՆԵԼ. եւ կր. ՇՆՉԱՆԱԼ.
Ո՞ է՝ որ պատրաստեաց որդէծնութեան ամանդ զարգանդ. ո՛ է՝ որ զանշունչն ի նմա շնչաւորեաց. (Կոչ. ՟Թ։)
Նայեա՛ ի հոգիս, որ է անմահ, եւ հոգւով սրբով շնչաւորի. (Հ=Յ. ապր. ՟Ի՟Դ.։)