Շինիչ

adj.

οἱκοδόμος aedificator, fabricator. Որ շինէ. շինօղ.

Կատարին օրէնքն ի քրիստոս ի շինիչն եկեղեցւոյ. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Եւ էր նա այր բարեմիտ, եւ շինիչ եւ զարդարիչ եկեղեցեաց. (Պտմ. վր.։)