Որ շեղէ, կամ տայ շեղիլ. շեղօղ. (մակդիր ապողոնի)
Վասն անհաւաստի հրամանատուութեանն՝ շեղիչ եւ պատրիչ կոչէին զնա. (Ոսկ. գծ.։)
cf. ՇԵՂԱՊԷՍ։