hy    |   fr

Շեղիչ

adj.

Որ շեղէ, կամ տայ շեղիլ. շեղօղ. (մակդիր ապողոնի)

Վասն անհաւաստի հրամանատուութեանն՝ շեղիչ եւ պատրիչ կոչէին զնա. (Ոսկ. գծ.։)

cf. ՇԵՂԱՊԷՍ։