Յետուստ

adv.

Յետոյ. հուսկ յետոյ. ետքէն. ետքը.

Յորժամ առնէր Աստուած զարարածս, յետուստ արար զմարդն. (Բուզ. ՟Դ. 5։)

cf. ՅԵՏՈՅ ՅԵՏՈՒՍՏ։

adv. նխ.

ՅԵՏՈՒՍՏ. նխ.մ. ἑκ τῶν ὁπίσω, ὅπισθεν posterius, pone, a tergo. Յետոյ, այսինքն ի յետին կողմանէ. ի թիկանց. էտեւէն, կռնըկէն.

Յետուստ խորանի, կամ որմոյն մերոյ. (Ել. ՟Ի՟Զ. 22։ Երգ. ՟Բ. 9։)

Ծակել զորմն յետուստ։ Հողմն յետուստ վարէր. (Տէր Իսրայէլ.։ Վրդն. ել.։)

ՅԵՏՈՒՍՏ ԿՈՂՄԱՆԷ. Նոյն ընդ վ.

Յետուստ կողմանէ ընկեցին խարիսխս չորս. այսինքն ի խելաց նաւին. (Գծ. ՟Ի՟Ե. 29։)

Կորովութեամբ ձգեալ յետուստ կողմանէ. կռնըկէն .... (Խոր. ՟Բ. 82։)

s.

ՅԵՏՈՒՍՏ. գ. τὰ ὁπίσθια posteriora. Յետին կողմն. գաւակ. կռնակ. էտեւի կողմը.

Յայտնեցաւ յետուստ քո։ Մերկացից զյետուստ քո։ Յայնեցից զյետուստ քո. (Երեմ. ՟Ժ՟Գ. 22. 26։ Նաւում. ՟Գ. 5։ Նար. ՟Ժ՟Թ։)

adv.

ՅԵՏՈՒՍՏ. մ. ὔστερον postea, post modum, demum. Յետոյ՝ ըստ ժամանակին. յետոյ ուրեմն. ապա. ետքէն.

Յետուստ ի վախճան ժամանակի ինքն զինքն երեւեցոյց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9։)

cf. ՅԵՏՈՅ, cf. ՅԵՏՈՒՍՏ։