ἀρμοστός, ἑπιτήδειος, καταλλήλος idoneus, congruus եւ բայիւ ἀρμόζει, συντέλει convenit, conducit. Կարի յարմար. ճահողագոյն.
Կերակուր ոչ նոյն ամենեցուն յարմարագոյն. (Առ որս. ՟Ժ՟Բ։)
Յարմարագոյն է առ իմաստասիրել՝ ամայութիւնն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 41։)
Յարմարագոյն է առ անզբաղութիւն ոգւոյ՝ եւ առանձնանալ բնակութեամբ։ Յարմարագոյն է նմա եւ զհետ նորուն ասացեալքն. (Բրս. հց.։)
Մարմնոյն՝ որ ի բնութեանն յարմարագոյն էր՝ զպատահումն ընկալեալ. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Յարմարագոյն լիցի սքանչանալ եւ գովել. (Պիտ.։)