hy    |   fr

Յապաւումն, ման

s.

cf. Յապաւանք.

cf. ՅԱՊԱՒԱՆՔ.

Չարութեան յապաւումն, առաքինութեան վերադրութիւն. (Մաքս. եկեղ.։)

Յապաւումն կամ հարթումն հերացն (այն է խուզումն). (Մաշտ. ջահկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յապաւումն յապաւմունք
accusatif յապաւումն յապաւմունս
génitif յապաւման յապաւմանց
locatif յապաւման յապաւմունս
datif յապաւման յապաւմանց
ablatif յապաւմանէ յապաւմանց
instrumental յապաւմամբ յապաւմամբք