Յաղթատուր

adj. s.

βραβευτής arbiter. Տուօղ եւ առիթ յաղթութեան, կամ յաղթանակի. հանդիսադիր.

Սաղմոս յաղթատուր խաղաղութեան. (Բրս. սղ. ՟Ա։)

Որ (այսինքն պարիսպն) այսպէս յաղթատուր ստացողացն խոստովանեցաւ լինել. (Պիտ.։)