worthy of death, deserving death;
condemned to death;
— առնել, առ —ս ունել, to condemn to death.
ἕνοχος (θανάτῳ, θανάτου ) reus (mortis). Պարտական մահու. որպէս արիւնահեղ, կամ արժանի մահուան յանցաւոր. արունտէր, մեռնելու արժանի.
Մահապարտ է, փոխարէն մեռցի։ Մի՛ լիցի մահապարտ։ Իբրեւ զմահապարտս. (եւ այլն. Ել. ՟Ի՟Բ. 3։ Ղեւտ. ՟Ի. 9=27։ Մտթ. ՟Ի՟Զ. 66։ Թուոց. ՟Լ՟Ե. 27։ ՟Ա. Կոր. ՟Դ. 9։ Առակ. ՟Ի՟Դ. 11։ Գծ. ՟Գ. 14։)
Մահապարտ առնել. այսինքն դատապարտել ի մահ. (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 47։)
Առ մահապարտս ունել. (Փարպ.։)
Որդի անակայ մահապարտի, որ սպան զհայրն քո. (Ագաթ.։)
Զգեցոյց նմա հանդերձ մահապարտի. (Եղիշ. ՟Է։)