ՃՇՆԵԼ. Իբր Ճնշել. ճգնել.
Ճշնեալ եւ մածուցեալ ընդ միմեանս զնրբութիւն մազոյն՝ թազ կոչեցին. (Արծր. ՟Գ. 2։)
Պահօք ճշնէին. (Վրք. սեղբ.։)