adj.
Սեպհական հեզոց, կամ հեզութեան. cf. ՀԵԶ.
Հեզական պարկեշտութեամբ, կամ իջիւք. (Ճ. ՟Ա.։ Լծ. կոչ.։)
Ո՛չ սրտմտական սուրն դաւթի, եւ ոչ հեզական չուանեայ քաղցր խարազան փրկչին. (Արշ.։)
Այսօր ի յերկրի երեւեալ հեզական գնացիւքն՝ վասն ազգի մարդկան մանուկ եղանի. (Շ. տաղ.։)