Կրկնակի

adv.

ἑκ δευτέρου secundo. Կրկին անգամ. վերստին.

թլպատեսցես զորդիսն իսրայէլի կրկնակի. (Յես. ՟Ե. 2։)

Ի կրկնակի թագաւորելն։ Դառնայ կրկնակի. (Յհ. կթ.։)

Կրկնակի ծննդեամբ. (շար. այսինքն ի մկրտութեան, որ եւ վերստին ծնունդ աւազանին։)

ԿՐԿՆԱԿԻ. δίς bis. Երկիցս անգամ. երկու անգամ.

Եթէ ոչ էր արբեալ կրկնակի քացախ զանգեալ ընդ լեղւոյ. (Նար.։)

Ըստ կրկնակի ծննդեան յարգանդի մարց, եւ ի ջուրս հոգեւոր սուրբ աւազանին. (Խոսր.։)

Կրկնակի պատմել. (Ոսկ. ես.։)

ԿՐԿՆԱԿԻ διπλῆ, διχῆ dupliciter. կրկին օրինակաւ. երկակի. երկպատկաբար. երկու կերպով.

կոչելդ՝ կրկնակի իմանի. (Խոր. ՟Ա. 3։)

Ունի ենթակայ, ունի եւ կատարումն. եւ զիւրաքանչիւր ոք ի դոցանէ կրկնակի. (Սահմ. ՟Ե։)

Կրկնակի դնէ զօրութիւն սորա. (Շ. բարձր.։)

Կրկնակի զբան սիրոյն առաջի դնելով. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Է։)

Կրկնակի բարդեալ. (Իբր երկու խաթ. Նար. ՟Ի։)

adj.

ԿՐԿՆԱԿԻ. ա. διπλοῦς duplex, duplus. Կրկին. երկեակ. եւ Կրկնապատիկ. երկու, երկու կերպ.

զկրկնակի ընթացս կենաց մերոց։ Ըստ կրկնակի վտանգից. (Խոսր.։)

Կրկնակի ողբումն։ Դէմքկրկնակի կերպից. (Նար. ՟Ժ՟Է. լ։)

Յիսունքն կրկնակի՝ կիզանին (առ եղիայիւ). (Մագ. լ։)

Ռընկացն կրկնակի տանջանք. (Սարկ. լս.։)

կրկնակի սփոփանք։ Կրկնակի իրաւամբք. (Պիտ.։)

s.

ԿՐԿՆԱԿԻ գ. cf. ԿՐԿՆՈՑ.

Եկն ել ի խաչ յիսուս. բայց ո՛չ մեկնահանդերձ էր. կրկնակի մի զիւրեւ ունէր. բաժանեցին զկրկնոցն. (Կոչ. ՟Ժ՟Գ։)