Caesar;
Յուլիոս —, Julius —.
ԿԵՍԱՐ որ եւ ԿԵՍԱՌ, կամ ԿԵՍԱՐՈՍ. Բառ լտ. caesar καῖσαρ . յորմէ եւ ԿԱՅՍՐ. Մականուն Յուլիոսի առաջին ինքնակալի հռովմայ, յորմէ եւ յաջորդք նորա կեսար կամ կայսր կոչեցան. որպէս եւ գահակիցք նոցա. չասար, գայսէր.
Առաջի անտոնինոսի, եւ կեսարու։ Գերմանիկոս՝ կեսար եղեալ. (Խոր. ՟Բ. 19. եւ 26։)
Անկանի առ կեսար (այսինքն առ յուլիոս). եւ կեսարու տուեալ զմիժագ մհրդատայ՝ շինէ զնա, եւ ի պատիւ կեսարու անուանէ զնա կեսարիա. (Յհ. կթ.։ Իսկ Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)
Խնդրեցին իւրեանց զկեսարիայ. իմա՛, զկեսար. որ ըստ յն. ի հյց. լինի գէ՛սարա։ Որպէս եւ յասելն, (Եփր. ՟բ. տիմ.)
Զնախարարսն եւ զընտանիս կեսարայ. իմա՛, կեսարու կամ կայսեր։ Թո՛ղ զի եւ սեռականն բառիս Կեսարիա՝ անխտիր լինի կեսարու, կեսարեայ, կեսարիայ։