adj.

ԽՆԿԱՒՈՐ ԽՆԿԱՒՈՐԵԱԼ. որ եւ ԽՆԿԱԼԻ. եւ ԽՆԿԵԱԼ. Արժանի խնկելոյ. խնկօք պատուելի կամ պատուեալ. սուրբ.

Ըստ խնկաւոր քումդ առակի. Սիոն հոգեւոր, խնկաւոր եւ խորհրդաւոր. (Նար. ՟Թ. եւ Նար. մծբ.։)

Կամաց արարողին խնկաւորեալ խորհրդարան։ Ընդ քումդ երջանիկ եւ խնկաւորեալ հայցուածոց։ Խնկաւորեալ հայցուածոց։ Խնկաւորեալ յողորմածութեան. (Նար. ՟Հ՟Ե. ձ. ՟Ձ՟Ե։)