hy    |   fr

Թառամումն, ման

s.

cf. Թառամութիւն.

s.

ԹԱՌԱՄՈՒԹԻՒՆ ԹԱՌԱՄՈՒՄՆ. μάρανσις marcor Թառամիլն. թարշամիլն.

Զուարթացան ի փշազգածն թառամութենէ. (Նար. յովէդ.։)

Որ ի վերայ քաղաքին բարկութիւնն այն ի թառամումն դդմենոյն կտրեցաւ. (Գեննանդ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թառամումն թառամմունք
accusatif թառամումն թառամմունս
génitif թառամման թառամմանց
locatif թառամման թառամմունս
datif թառամման թառամմանց
ablatif թառամմանէ թառամմանց
instrumental թառամմամբ թառամմամբք