ԸՆԿԼՈՒԶՈՒՄՆ ԸՆԿԼՈՒՄՆ. Կլանելն, իլն. ընկղմումն ի խորս.
Սիրեցեր զամենայն բանս ընկլուզման, որ ծանրացուցանեն եւ ընկըղմեն. (Կիւրղ. թագ.։)
Ընկլումն աստ զայն ասէ ( Յոբ. ՟Ը. 18) զոր ասաց Եսայի, եկուլ մահ յաղթութեամբ. վասն զի ընկլումնն՝ որով զԱդամն եկուլ, զնա եկուլ. (Իսիւք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընկլումն | ընկլմունք | 
| accusatif | ընկլումն | ընկլմունս | 
| génitif | ընկլման | ընկլմանց | 
| locatif | ընկլման | ընկլմունս | 
| datif | ընկլման | ընկլմանց | 
| ablatif | ընկլմանէ | ընկլմանց | 
| instrumental | ընկլմամբ | ընկլմամբք |