Other definitions containing this entry
Որ խօսի բանս տգեղս. զազրախօս. αἱσχρολόγος turpiloquus.
ԶՐԱՅԱՀՈՒՐ կամ ԶՐԱՑԱՀՈՒՐ. Բառ անստոյգ. թերեւս որպէս՝ Զրախօս յահուր. փճախօս.
ԶՐԱՅԱՀՈՒՐ կամ ԶՐԱՑԱՀՈՒՐ. Բառ անստոյգ. թերեւս որպէս՝ Զրախօս յահուր. փճախօս.
Զրախօսք եւ մտախաբք ... զորս պարտ է ըմբերանել. (Տիտ. ՟Ա. 11։)
φλυαροῦν nugator, garriens, frivola loquens Խանգարեալ լեզուաւ. չարալեզու. շատախօս. շաղաղփ. շաղաւաշուրթն. զրախօս յիմարաբար. շատզրուց. փճախօս, լեզուին տուօղ, խենդումենդ խօսօղ.
ԽՕՍՈՒԹԻՒՆ՝ ՆԱՆԻՐ կամ ՆԱՆԻՐԽՕՍՈՒԹԻՒՆ (որպէս բարդ). Ընդունայնաբանութիւն. զրախօսութիւն. շատախօսութիւն.
ՅԻՇՈՑԱՏՈՒ կամ ՅԻՇՈՑՆԱՏՈՒ. Տուօղ զյիշոց. թշնամանադիր կամ հայհոյիչ ընկերին. ասի եւ ՊՂԾԱԳՈՐԾԱԽՕՍ, ԶԱԶՐԱԽՕՍ. իշոց տուօղ, յիշընցատու.
ἁργολόγος, κενολόγος, ματαιολόγος vaniloquus, inaniloquus Վայրախօս. զրախօս. ունայնաբան. անգործ. փճախօս.
Այսպիսիքս տան պատճառ վայրապարաց զրպարտողաց մարդկան ի զլացութիւն եւ ի զրախօսութիւն տէրունական գրոցն. (Փիլ. լին. ՟Գ. 4։)
ՅԻՇՈՑԱՏՈՒ կամ ՅԻՇՈՑՆԱՏՈՒ. Տուօղ զյիշոց. թշնամանադիր կամ հայհոյիչ ընկերին. ասի եւ ՊՂԾԱԳՈՐԾԱԽՕՍ, ԶԱԶՐԱԽՕՍ. իշոց տուօղ, յիշընցատու.
Նանիր եւ անիրաւ լեզուաւ. զրախօս. ունայնաբան.
Ընդվայրաբան. ունայնաբան. զրախօս. փճախօս.
Խնդրեցէ՛ք զվհուկս եւ զգետնակոչս եւ զրախօսս, եւ զորովայնակոչս. (Ես. ՟Ը. 19։)
Այսպիսիքս տան պատճառ վայրապարաց զրպարտողաց մարդկան ի զլացութիւն եւ ի զրախօսութիւն տէրունական գրոցն. (Փիլ. լին. ՟Գ. 4։)
ԶՐԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ որ եւ ԶՐԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ. Ընդունայն խօսք. բաջաղանք. եւ զրպարտութիւն. փճախօսութիւն.
Դադարեցաւ ընդդէմ Քրիստոսի ի զրախօսութենէ։ Բե՛ր անցուսցուք ի մէջ զՆեստորի զրախօսութիւնսն. (Պրպմ.։)
Այսպիսիքս տան պատճառ վայրապարաց զրպարտողաց մարդկան ի զլացութիւն եւ ի զրախօսութիւն (ընդդէմ) տէրունական գրոց. (Փիլ. լին. ՟Գ. 3։)
Ես ոչինչ զարհուրիմ եւ զմտաւ ինչ ածեմ յաղագս դոցա զրախօսութեանդ. (Կաղանկտ.։)
Ունայնաբան. զրախօս.
περισσολογία sermo supervacuus Աւելորդ բան կամ խօսք. ընդունայնաբանութիւն, զրախօսութիւն. աւելորդաբանութիւն, փճախօսութիւն.
ԶԱԶՐԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ. cf. Զազրաբանութիւն.
Աղտեղի զազրախօսութիւն. (Սկեւռ. աղ.։)
Զրախօսութեամբ, հերձախօսութեամբ, անիծաբանութեամբ. (Ոսկիփոր.։)
Ունայնութիւն. ընդունայնութիւն. զրախօսութիւն.
γλωσσαλγία (իբր լեզուացաւութիւն) linguae prurigo φλυαρία nugacitas, loquacitas, verba frivola Լեզուագարիլն. զրախօսութիւն. շաղփաղփութիւն. բանդագուշանք. յիմարաբանութիւն. լեզուին տալը.
ματαιολογία, κενεαγορία եւ այլն. vaniloquium. Ունայն խօսք. զրախօսութիւն. շատխօսութիւն.
Եւ ի զրախօսութիւնս, եւ ի չարարուեստութիւնսն անկաք. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 27։)
ԲԱՅ. ա. Լոկ ասութեամբ յօդեալ, կցկցեալ, թարմատար, ընդվայր բարբառեալ, զրախօսական.
Զրախօս. որ խօսի բանս ունայնութեան եւ զրպարտութեան. բամբասասէր.
Բազում են անհնազանդք, զրախօսք, եւ մտախաբք. (Տիտ. ՟Ա. 11։)
Զրկօղք, ստադատք, զրախօսք, գերփօղք. (Բուզ. ՟Դ. 12։)
Որ ասէ զճառ. եւ Որ ճառատէ. զրախօս, հակառակօղ.
περισσόλογος multo sermone utens Զրախօս ունայնաբան. փճախօս.
Այսպիսիքս տան պատճառ վայրապարաց զրպարտողաց մարդկան ի զլացութիւն եւ ի զրախօսութիւն տէրունական գրոցն. (Փիլ. լին. ՟Գ. 4։)
Եւ Զազրախօս. ամօթալիս բարբառօղ. որպէս αἱσχρολόγος.
Voir tout