that carries arms;
squire;
soldier, swordsman;
officer.
αἱρῶν τὰ ὄπλα, τὰ σκεύη, ὀπλοφόρος, δορυφόρος qui arma gestat, armiger, satelles, stipator Թիկնապահ կամ արբանեակ, որ կրէ ի ձեռին զզէն գլխաւորին.
Զինակիր նորա առաջի նորա երթայր. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Է. 7։)
Հանդերձ Վարդանաւ զինակրաւ արքայի. (Խոր. ՟Գ. 22։)
Նախ պարտ էր ժամանել զօրականի, պարտ էր յառաջել զինակրին. (Ոսկ. յաւետիս.։)
Եւ Զինազգեաց, սպառազէն, զինաւոր.
Եւ եղեւ ասայի զօր զինակրաց, որք բառնային վահանս եւ նիզակս ... երեք հազար. (՟Բ. Մնաց. ՟Ժ՟Դ. 8։)
Տասն մանուկ ի զինակրացն Յովաբայ. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Է. 7։)
Բարշամ առաջի զինակրացն նորա պատահեալ՝ մեռաւ. (Խոր. ՟Ա. 13։)
Էին արք հետեւակք ըմբշամարտ զինակրաց, իբրեւ չորք հազարք. (Արծր. ՟Ե. 9։)
Եթէ ինքն փութացաւ զինակիր լինել. (Մխ. դտ.։)
Ի հիպղոնի, որ է ոսոխ ելանել զինակրին մրցութեան. այն է ըստ յն. օ՛բլօն, զինամարտութիւն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Իսկ (Ասող. ՟Գ. 25.)
Կալանաւորս արարեալ զինակիր պատրաստութեամբ. իմա՛, զինական կազմածով, հանդերձ զինուք։