dry, arid, parched;
cf. Երաշտութիւն.
ԵՐԱՇՏ ἁβροχία pluviae defectus, siccitas որ եւ ԵՐԱՇՏՈՒԹԻՒՆ. Պակասութիւն անձրեւի եւ խոնաւութեան. ցամաքութիւն, չորութիւն. որոյ հակառակն ասի Թօն. ... (լծ. հյ. աշտուճ. իտ. ասչիո՛ւտտօ).
Երաշտ եղեւ, եւ արտօրայք իմ չորացան. (Հ=Յ. փետր. ՟Ը.։)
Աղաչեաց զաստուած վասն երաշտին այնորիկ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Գ։)
Ի հեղեղաց, եւ յերաշտից. (Խոր. ՟Գ. 62։ Անձրեւոց, կամ երաշտից. Նիւս. բն. ՟Լ՟Գ։)
Նշան երաշտոյ եւ թօնից երեւին յարեգակն։ Երաշտ էր, եւ չգոյր անձրեւ. (Վրդն. ծն.։)
Սովով եւ երաշտով. (Սիսիան.։)
Յարեգակնակէզ երաշտոց անձրեւ ածէաք ձեզ. (Կաղանկտ.։)
Ի վերայ երաշտու, եթէ անանձրեւ լինի. (Մաշտ. հին.։)
ԵՐԱՇՏ. ա. իբր Անխոնաւ, անջրդի. չոր, ցամաքուտ.
Որպէս ամպք անձրեւաց յերաշտ ժամանակի». յն. ի ժամանակի երաշտութեան. (Սիր. ՟Լ՟Բ. 26։)
Երկիր ծարաւուտ զկոյսն կոչէ, որ անփորձ էր ամուսնութեանն խառնից, եւ երաշտ ի սերմանական ցօղոյն. (Ոսկ. ես.։ յորմէ եւ ՃՃ.։)
Ծնեբեկն զերաշտն սիրէ (վայր), եւ ո՛չ զջրայինն. (Վստկ.։)