Գաւառական

adj. s.

ἑγχώριος, αὐτοχθόνος Indigena Սեպհական գաւառի. գաւառային. մանաւանդ Բնակիչ գաւառին. որ եւ ասի ԲՈՒՆ ԳԱՒԱՌԱԿԱՆ, ԲՆԱԿ. երկրցի. վիլայէթլի, եէրլն.

Եւ դուք գաւառականք էք բնակչացս՝ որք ի միջի մերում. (Յես. ՟Թ. 22։)

Բազումք ի գաւառականաց վկայէին։ Զբուն գաւառականօքս զանցուցանեմք. (Փիլ. լիւս. եւ Փիլ. իմաստն.։)

Ի սադրելոյ գաւառականացն. (Խոր. ՟Գ. 7։)

Եւ πάτριος Patrius Հայրենական. ազգային. կամ ἑγχώριος Domesticus, familiaris Առտնին. բնածին.

Գրեաց զիւր գաւառական պատմութիւնն. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Գաւառական շրտումն հպարտութեան. (Փիլ. քհ. ՟Ա։)