mud, mire, filth;
slough.
ԳԱՅՌ որ եւ ԳԱՌ, ԳԵՌ. ռմկ. կայռ. βόρβορος, πηλός , ἱλύς Coenum, caenum, lutum, limus, φορυτός quisquiliae Կաւ գռեհաց գարշահոտ. շաղախ. ցեխ. ցիխ. տիղմ. աղբ, իրօք կամ նմանութեամբ. չամուր, պալչըգ, չօրագ, մուրտարլըգ. (յն. վօռվօռօս. յորմէ բորբորիտ. եւ այլն)։
Գայռիւք լցեալ։ Խառնեալ ընդ գայռ իւղոցն անուշահոտութիւն. (Ածաբ. աղք. եւ Ածաբ. առ որս. ՟Ա։)
Եթէ գայռիւ ուրուք ձեռքն թաթախ էին։ Տեսանիցես բազում գայռ եւ աղտեղի վտակս կոյանոցաց. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 26։ ՟Գ. 17։)
Ընդ գայռ եւ ընդ տիղմ թաւալեցուցանեմք. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ը։)
Որք զանձինս իւրեանց ի գայռ՝ ի զազրութիւն խառնակեցին. (Բրսղ. մրկ.։)
Ի տոռունս մեղաց, եւ ի գայռ ախտիցն, զոր փողոց անուանէ. (Տօնակ.։)