Գազանամարտիկ

adj. s.

cf. ԳԱԶԱՆԱՄԱՐՏ. ըստ ամենայն առման.

Շինեաց եւ զտեսարանն՝ եւ զգազանամարտկացն եւ զխաղալկացն. (Խոր. ՟Բ. 85։)

Բազումք ի մարդկանէ ի պահս իբրեւ ի գազանամարտիկ ինչ կազմեալ են. (Ոսկ. ապաշխ.։)

Նա գազանամարտիկ եղեւ։ Ընթանալ յասորեաց ի հռովմ, եւ գազանամարտիկ լինել. (Լմբ. եկեղ. եւ Լմբ. սղ.։)

Եւ κυνηγία venatus, venatio Որսորդութիւն գազանաց.

Ոչ ձիընթացիւքն մեծամեծս պարծիմք, եւ ոչ ասպարիսօք, եւ գազանամարտկօք. (Առ որս. ՟Ը։)