cf. Աւանիկ.
voici, voilà;
— եմ, me voici.
I;
ես ինքն, myself;
յինէն կողմանէ, as for me, for my part;
ըստ իս, in my opinion;
ահաւասիկ ես, here I am, here am I;
ես եմ, it is I;
ոչ եմ ինձ եւ յիս, I am beside myself, distracted, I am not master of my self-possession, I am driven mad.
but, however, nevertheless, yet;
indeed, really, in fact;
նա՛ է, that is, that is to say, i.e.;
նա աւանիկ, նա աւասիկ, look there, look here;
but, yet;
նա եւ, also, even, likewise, again;
moreover, besides;
նա զի, նա մանաւանդ թէ, above all, the more;
rather;
նա եւ ոչ, neither, nor;
not even;
նա եւ արդ իսկ ոչ, not even now;
նա ուրեմն, certainly;
perhaps, it may be that;
well;
now, then.
this, that;
սոյն սա, this one, he himself;
սա է, it is he, that is to say;
սա աւասիկ, however, yet, still.
cf. Ահաւասիկ.
cf. Ահաւասիկ.
je, moi;
ես եմ, c'est moi;
ես ինքն, moi-même;
զինէն, de moi;
յինէն, de moi, par moi;
ահաւասիկ ես, me voici;
յիս տէր իմ, regardez-moi, écoulez-moi, je vous prie, monsieur;
ըստ իս, selon moi, à mon avis;
յինէն կողմանէ, de ma part;
ունիմ ընդ ինեւ, j'ai sous moi, en mon pouvoir.
ce, cet, cette, ceci, celui-ci, celle-ci;
սա է, c'est lui;
սոյն սա, celui-ci, celui même;
սա աւասիկ, cependant, pourtant.
Նստէր ի կապեղէն ընդ պոռնիկս ի գիներուս խայտալով։ Իբրեւ մտի ի կապեղէսն։ Եբեր որ ինչ ի կապեղէսն սովոր էր ծախել (վաճառիլ)։ Ահաւասիկ ի կապեղէն գտեր զիս. (Վրք. հց. ձ։)
Տացէ ընկերի իւրում արծաթ, կամ այլ ինչ կարասի զիւր յաւանդ։ Աւասիկ թագուցեալ է ընդ կարասեաւ։ Ընկեցին զկարասին որ էր ի նաւին՝ ի ծով անդր։ Զկարասին ընկեցիկ առնէին։ Ետուն զգիր կարասւոյն (յն. մի բառ, νόμισμα , նոմոս, վճիռ. decretum ) յիշխանս կողմանց։ Զամենայն զկահ եւ զկարասի նոցա գերեցին։ Ամենայն կահիւ կարասեաւ իւրեանց կորեան։ Կահիւ եւ կարասով (բանակին). եւ այլն։
Հեգնելով հեգնեաց զնա բանն աստուծոյ, ահաւասիկ ադամ եղեւ իբրեւ զմի ի մէնջ։ Հեգնեալ զադամ եւ զեւայ, հեգնեալ եւ զբանսարկուն. (Եփր. ծն.։ Կիւրղ. ծն.։)
Ահաւասիկ անուն տեառն գայ յամայր ամս՝ յետ բազում ժամանակաց վառեալ բարկութեամբ եւ լի փառօք. (Ես. ՟Լ. 27։)
Եւ արդ տես ի սկզբանս իսկ աւետարանին, որչափ այսր եւ անդր հարկանէ զմիտսն։ Ահաւասիկ երեք ճառք, եւ զսկզբանս բանս ոչ եւս կարացաք լուծանել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 1. եւ 3։)
Ես աւասիկ, ի մարդկային իրաց աստի վճարեալ եմ. (Ճ. ՟Ա.։)
Աւասիկ կան առաջի քոյոյդ դատարանի. (Ճ. ՟Ա.։)
Մի՛ ասիցես, թէ ոչ պոռնկիմ. զի ահաւասիկ ընչասիրես. (Ոսկ. գծ.։)
Վկայեսցէ կնքատուն, եթէ ահաւասիկ գառն աստուծոյ։ Ո՞ տացէ քեզ յայնժամ մկրտութիւն. կնքատուն ոչ պատահիցէ, եւ մահ հասեալ է. (Սեբեր. ՟Թ. ՟Ժ։ եւ Կանոն.։)
Մի՛ երեսաց աչառիցես հարստի։ Ահաւասիկ եւ ես դատեցայց ի մէջ հարուստ եւ անաւագ ոչխարաց։ Երթայց առ հարուստսն. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Թ. 15։ Եզեկ. ՟Լ՟Դ. 20։ Երեմ. ՟Ե. 5։)
Խորհուրդն անօրէնութեան ահա աւասիկ կանխեաց. վաղահաս եղեւ յառաջագոյն. (Եփր. ՟բ. թես.։)
ԱՀԱՒԱԴԻԿ ԱՀԱՒԱՆԻԿ ԱՀԱՒԱՍԻԿ. cf. ԱՀԱ. ἱδού, ἥδη ecce, en. իշտէ շու՝ պու՝ օ՛, շունտա՝ պունտա՝ օնտա. եւ այլն.
Ահաւադիկ ետու ձեզ զամենայն խոտ։ Ահաւանիկ ի խորանի անդ է։ Ահաւասիկ աստ է Քրիստոսն. եւ այլն։
Ահաւասիկն զյանկարծահասն ասէ եւ զանակնունելին. (Տօնակ.։)
Ահաւասիկ ե՛ս. (այս ինքն ահա ես պատրաստ կամ)։ Ահաւասիկ կամ. որ եւ ասի, Աւասիկ եմ. եւ այլն. հրամէ՛, ի՛նչ կհրամես. պույուր. իյնէկեմ.
ԱՀԱՒԱԴԻԿ ԱՀԱՒԱՆԻԿ ԱՀԱՒԱՍԻԿ. cf. ԱՀԱ. ἱδού, ἥδη ecce, en. իշտէ շու՝ պու՝ օ՛, շունտա՝ պունտա՝ օնտա. եւ այլն.
Ահաւադիկ ետու ձեզ զամենայն խոտ։ Ահաւանիկ ի խորանի անդ է։ Ահաւասիկ աստ է Քրիստոսն. եւ այլն։
Ահաւասիկն զյանկարծահասն ասէ եւ զանակնունելին. (Տօնակ.։)
Ահաւասիկ ե՛ս. (այս ինքն ահա ես պատրաստ կամ)։ Ահաւասիկ կամ. որ եւ ասի, Աւասիկ եմ. եւ այլն. հրամէ՛, ի՛նչ կհրամես. պույուր. իյնէկեմ.
ԱՀԱՒԱԴԻԿ ԱՀԱՒԱՆԻԿ ԱՀԱՒԱՍԻԿ. cf. ԱՀԱ. ἱδού, ἥδη ecce, en. իշտէ շու՝ պու՝ օ՛, շունտա՝ պունտա՝ օնտա. եւ այլն.
Ահաւադիկ ետու ձեզ զամենայն խոտ։ Ահաւանիկ ի խորանի անդ է։ Ահաւասիկ աստ է Քրիստոսն. եւ այլն։
Ահաւասիկն զյանկարծահասն ասէ եւ զանակնունելին. (Տօնակ.։)
Ահաւասիկ ե՛ս. (այս ինքն ահա ես պատրաստ կամ)։ Ահաւասիկ կամ. որ եւ ասի, Աւասիկ եմ. եւ այլն. հրամէ՛, ի՛նչ կհրամես. պույուր. իյնէկեմ.
Առաքեցի զձեզ առանց քսակի եւ պայուսակի ... այլ այժմ որ ունիցի քսակ, առցէ, (նոյնպէս) եւ ապաւասիկ. (Ոսկ. մտթ.։)
Ահաւասիկ տեսանեմք քան զբազում մանկտի՝ եւս չար զծերս գարգաշեալս. (Ոսկ. եբր. ՟Է.) (յն. լոկ, զծերս։)
Է՛ջ եւ խանգարեա զթատրոն սատանայի։ Որք զամենայն տիեզերս ասէ խանգարեցին, եւ այսր աւասիկ նմին իրի եկեալ են. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։ ՟Բ. 8։)
Ահաւասիկ համաձայն վկայեն. (Լմբ. ժղ.։)
Ահաւասիկ երանեմք համբերողաց. (Յկ. ՟Ե. 11։)
Աստ աւասիկ գոյ հնար մանկանալ ծերոց, եւ լինել մատաղօրէս։ Մի՛ զառաջին ինձ ուղղութիւնսն համարիցիս, այլ ա՛րդ մանկացիր. (Ոսկ. փիլիպ. եւ Ոսկ. եբր.։)
Աղեկաս ասէ, ահաւասիկ կղզիք իբրեւ զմանրացօղ իջեալ. (Ոսկ. ես.։)
Ես աւասիկ ախոյեան ելանեմ քեզ ի մերոց աստի, եւ դու ինձ ի յունականաց այտի. (Ագաթ.։)
Նրբաձայն եւ ծանրալեզու եմ ես։ Ահաւասիկ ես նրբաձայն եմ, եւ զիա՞րդ լսիցէ ինձ փարաւոն. (Ել. ՟Դ. 10։ ՟Զ. 30։)
Կարեն կարկատեն զբարձկնեարդ ի ներքոյ ամենայն արմկան ձեռին, եւ առնեն գլխադիրս գլխոյ ամենայն հասակաց։ Ահաւասիկ ես ի վերայ բարձկներոյդ ձերոյ, յոր դուք ժողովէիք զանձինս. եւ պատառեցից զայդ ի բազկաց ձերոց ... եւ պատառցից զգլխադիրսն ձեր. (Եզնիկ. ՟Ժ՟Գ. 18. 20։)
Մի՛ ասիցես, թէ ոչ պոռնկիմ. զի ահաւասիկ ընչասիրես. (Ոսկ. գծ.։)
Ես նստիմ աւասիկ ի տաճարս մայրայարկս։ Ընդէ՞ր ոչ շինեցէք ինձ տուն մայրայարկ. (Եփր. մն.։)
Յառաջաբանէ իւրմէ կամի զամբաստանութիւն զնովաւ արկանել։ Յանդիմանել զնա յառաջաբանսն իւր։ Բուռն հարկանէր զյառաջաբանէն բաղդատայ։ Աւասիկ յառաջաբանէս առաջի դնէ զյաղթութիւնն. (Իսիւք.։ Եւթաղ զառաջաբանս եւ զգլուխս կարգեաց. Ճ. ՟Է.։)
Աւասիկ յուղարկիմք մեք ի ձէնջ առ Աստուած։ Ածցէ զձեզ ի գաւառն, ուր զմեզ յուղարկեցէք. (Փարպ.։)
Ահաւասիկ ես ստերիւրեցից զնա. (Ովս. ՟Բ. 14։)
Զկարի վաղուց նոցա իրս՝ եւ նոցա անհասանելիս՝ աւասիկ յայտնեմ. (Խոր. ՟Ա. 31։)
Ահաւասիկ ես դնեմ ի սիոն վէմ բիւրապատիկ. (Մծբ. ՟Ա.)
Ահաւասիկ լուսաւորեաց զպատրուակաւ ասացեալսն. Յաւելուած բանիս լուսաւորէ զասացեալսդ. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. ժղ.։)
Մանկտին մատաղօրեայք կոտորեցան։ Աստ աւասիկ գոյ հնար մանկանալ ծերոց, եւ լինել մատաղօրեայս. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. փիլիպ.։)
Որդին որոտման համարձակապէս մեծաբարբառ մտանէ աւասիկ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)
Մատնեաց զմեզ ի ստրկութիւն ամենայն թագաւորաց։ Փոխանակ ազատութեանն մատնեցաւ ի ստրկութիւն։ Ահաւասիկ կայ աղախին քո ի ստրկութիւն լուանալոյ զոտս ծառայից տեառն իմոյ. (Բարուք. ՟Բ. 4։ ՟Ա. Մակ. ՟Բ. 11։ ՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Ե. 41։)
Ահաւասիկ համաձայն վկայեն. (Լմբ. ժղ.։)
Զյանձնառականն ընդ առաջ տանելով բան, աւասիկ եմ. (Յհ. իմ. ատ.։)
Ահաւասիկ եւ զդէմս հոգւոյն քաջընտրաբար մեզ բանս հաստատեաց. (Ճ. ՟Ա.։)
Ահաւասիկ ես քարընդոտնեմ զբնակիչս երկրիդ այդորիկ նեղութեամբ. (Երեմ. ՟Ժ. 18։)
Եթէ կին ուրուք հաշմիցի, եւ ասիցէ ցայր իւր, եթէ ես ահաւասիկ չեմ արժանի առնակնութեան, արա՛ քեզ այլ կին. (Մխ. դտ.։)
Ահաւասիկ համաձայն վկայեն. (Լմբ. ժղ.։)
Լուծանէ զտարակուսութիւնն։ Ահաւասիկ ա՛յլ տարակուսումն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 1. 10։)
Անձնադրութեան եւ նուիրման է ձայնս, ահաւասիկ ես. (Գէ. ես.։)
Ահաւասիկ դարձեալ չափաւորութիւնս մեր զգիրկս իւր պարզեալ ունի ձերում սրբութիւնդ. (Կիռ. ման. առ շ.։)
Ահաւասիկ կարի մեծ այլակերպութիւն. զի նոքա արարածք են, եւ սա Արարիչ։ Յորժամ տեսանիցես բարւոք զերկոցունցն այլակերպութիւն. (Ոսկ. եբր. եւ Մտթ.։)
Լուծանէ զտարակուսութիւնն։ Ահաւասիկ ա՛յլ տարակուսումն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 1. 10։)
Ա՛յ Վիգէն՝ ո՛ւր ես. ասէ, կամ աւասիկ։ (Վրդն. պտմ.։)
ՍԱ՛ ԱՒԱՍԻԿ. մ.շ. νῦν δὲ jam vero. Արդ ահաւասիկ. բայց արդ. ապաքէն.
Սա՛ աւասիկ թէ մարմնաւոր ինչ ախտս ունէաք՝ զամենայն հնարս հնարէաք առ ի բժշկելոյ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 5։)
ԱՀԱ ԱՒԱՍԻԿ, ԱՀԱ ԱՒԱԴԻԿ, ԱՀԱ ԱՒԱՆԻԿ. Նոյն ընդ Ահա. ահաւասիկ. աւասիկ. աւադիկ. աւանիկ։ (Ոսկ. ես.։ Եփր. հռ. եւ Եփր. ՟ա. կոր. եւ այլն։)
Ահաւասիկ ի խորանի անդ է։ Ի ձախակողմն թեւի անդ։ Ի տաճարի անդ։ Ի պարտիզի անդ. եւ այլն։
Ի յայնմիկ, զի ասաց բայ՝ նոր, զառաջինն հնացոյց։ Ահաւասիկ դարձաւ ասաց նա, բայ գուցէ մեռանիցի. (Եփր. օրին.։)
Ի յայնմիկ, զի ասաց բայ՝ նոր, զառաջինն հնացոյց։ Ահաւասիկ դարձաւ ասաց նա, բայ գուցէ մեռանիցի. (Եփր. օրին.։)
Զյանձնառականն ընդ առաջ տանելով բան, ահաւասիկ եմ ես. (Յհ. իմ. ատ.։)
Այրիցէ զկալ կամ զորան կամ զանդ։ Զպտուղ կալոյ քո եւ զհնձանի։ Հաս ցորեան ի կալոյ։ Ահաւասիկ նա արկանէ կալ (այսինքն հոսէ)։ Ամփոփիցէ զկալ քո։ Սրբեսցէ զկալ իւր։ Ի վերայ ամենայն կալոց ցորենոյ. եւ այլն։
Եկաց այլ թագաւոր։ Կացի ես փոխանակ դաւթի հօր իմոյ։ Ոչ եւս եկաց մարգարէ յիսրաէլի իբրեւ զմովսէս։ Եկաց բանսարկու ի մեջ իսրայէլի։ Զիա՞րդ կայք։ Զի՞ կայ իմ եւ ձեր։ Ահաւասիկ կամք քո։ Որոյ կայցէ, կերիցէ եւ արբցէ. եւ տացէ այնցիկ՝ որոյ ոչն կայցէ։ Եւ եյր կայցէ կերակուր, նոյնպէս արասցէ։ Կայ մջւս եւս փոքրիկ, Եւ կայ եւս տեղի. եւ այլն։
Ո՞ւր են պարսիկքդ ... աւասիկ են ընդ հայերոյդ. (Մամիկ.։)
Ահաւասիկ երեք ճառք, եւ զսկզբանս բանս ոչ եւս կարացաք լուծանել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 3։)
Եւ մեք աւասիկ յիւրաքանչիւր մարմինս ունիմք վէր եւ սպիս բազումս. (Եղիշ. ՟Է։)
Ահաւասիկ վայ մի էանց, եւ վայք երկուք գալոց են. (Յայտ. ՟Թ. 12։)
Տէր աստուած մեր, նա է աստուած աստուծոց, եւ տէր տերանց։ Ահաւասիկ ես տեա՛րք, եկա՛յք ի տուն ծառայի ձերոյ՝ հանգերո՛ւք։ Տէր իմ ծերացեալ է։ Տէր աստուած տեառն իմոյ աբրաամու. որ ոչ վրիպեցոյց զարդարութիւն իւր եւ զճմարտութիւն ի տեառնէ (կամ ի տեռնէ) իմմէ, եւ յաջողեաց ինձ տէր ի տան եղբօր տեառն իմոյ։ Այսպէս ասասջիք տեառն իմում եսաւայ, թէ այսպէս ասէ ծառայ քո յակոբ։ Այրն՝ տէր երկրին։ Տէր ամենայն երկրիս եգիպտացւոց։ Ի ձեռս արանց՝ տերանց խստասրտաց։ Ասել զտեարս իւրեանց։ Ծառայ երկնչի ի տեառնէ իւրմէ. եթէ տէր եմ, ո՞ւր է պատի՛ւն իմ, ասէ տէր ամենակալ. եւ այլն։
Արեգ (յն. ξαντικός ) ամիս հասեալ է, եւ աւասիկ գարուն է։ (Կոչ. ՟Ժ՟Դ.)
Ահաւասիկ տանջանք քո բթեցան. (Ճ. ՟Ա.։)
Ահաւասիկ ես եւ հայր քո սիրտ ի բերան շրջեալ խնդրէաք զքեզ. (Ոսկ. մտթ.) (ուր վրիպակ է գրելն միոյ գրչի, սրտիբերան)։
Ահաւասիկ սատանայ առ օճան (լս. օջան) մաղեալ զձեզ իբրեւ զցորեան. (Եփր. համաբ.։)
Ահաւասիկ եւ մեք զանձինս անտես առնեմք զտկարութիւն. (Կլիմաք.։)
Ահաւասիկ երաշխն իմ թափեալ ձեզ. (Ճ. Ա. վրք. բրս.։)
Աւասիկ մեզ իսկ ո՛չ է օրէն զմարդիկ զոհել, այլ ամենեւին անսուրբ. բայց կարքեդոնացիք զոհեն իբրու սուրբ իւրեանց եւ օրինաւոր. (Պղատ. մինովս.։)
Ոչինչ ի կարգին նշանակեցաք, այլ զօդեմք աւասիկ. (Խոր. ՟Ա. 31։)
Ահաւասիկ են ասէ, իբրու ասել յետ այսքան շնորհացս տակաւին են՝ որ ասեն. (Սարգ. յկ. ՟Ժ։)
Կապեալ աւասիկ կծկեալք, զի եւ շարժել անգամ ոչ կարեմք ի տեղւոջէս. (Բուզ. ՟Գ. 3։)
Զօդեմք աւասիկ ... լինել մեզ հիւսն պատկանաւոր. (Խոր. ՟Ա. 31. (որպէս հիւսօղ բանից, կամ հիւսուած։))
Բարձին զնշխարս կոտորոցն։ Ահաւասիկ նշխար. դիր զայդ առաջի քո, եւ կե՛ր։ Մարախ սաստիկ կերիցէ զամենայն նշխարսն, զոր եթող ձեզ կարկուտն։ Ապա թէ մնայցէ ի մսոյ զոհին կատարման, եւ ի հացէ անտի յայգ, այրեսցեն զնշխարն հրով։ Նշխարն ի զոհհէ անտի։ Զնշխար հնձոց անդին քո.եւ այլն։
Ասես, թէ յակովբոս եղբայր էր նորա, առ շնորհս վկայէր. պօղոս ասէ դարձեալ, աւասիկ ինձ թշնամւոյս երեւեցաւ. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)
Ահաւասիկ փակեաց ի ներքոյ բանիս զամենեսեան. (Լմբ. պտրգ.։)
Ահաւասիկ փիլոն ասէ. եւ չկարէ ոք ասել, եթէ այլ ինչ չունէր՝ զոր արկանէր. եւ եթէ բնաւ չարկանէր փիլոն, աւելորդ էր հրաման տալ՝ եթէ բերջիր. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)
Դու ես Աստուած փրկիչ իմ։ Աստուած իմ փրկիչ իմ տէր։ Ապստամբեաց յԱստուծոյ փրկչէ իւրմէ։ Որ ամենեչուն փրկչդ ես։ Ահաւասիկ փրկիչ քո հասեալ գայ։ Ծնաւ ձեզ փրկիչ, որ է օծեալ (Քրիստոս) տէր։ Երեւեցաւ շնորհն Աստուծոյ փրկիչ ամենայն մարդկան.եւ այլն։
Քանզի բազումք յօժարեցին, կա՛մ եղեւ եւ ինձ։ Քանզի ոմանք անօրէնք եկին բուռն եղեն, եւ արդ աւասիկ ես ի խնդիր եմ.եւ այլն։
Ազատեաց զնոսա իւր ժողովուրդ սեպհական. աւասիկ ուխտ Աստուծոյ ազատեալ է ի հարկաց անտի թագաւորաց. (Մծբ. ՟Ե։)
Գարշելի ալեւոր։ Ի մեծամեծաց եւ յալեւորաց իսկ զոք ի մէջ ածցուք։ Միթէ զերիցա՞նց պատուոյ ասիցէ. ո՛չ, այլ զալեւորաց։ Այր ալեւոր իբրեւ հին աւուրց, եւ լի իմաստութեամբ ... Ասեն՝ ո՛չ զսովորական ձայնն, թէ ահաւասիկ ես եւ մանկունք իմ, այլ թէ մեք եւ ալեւորս մեր. (Խոր. ՟Բ. 85։ Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. ՟ա. տիմ.։ Արշար.։)
Խօսեսցի աղախին քո յականջս քո. եւ լուիցես բանից աղախնոյ քո։ Ահաւասիկ կամ աղախին Տեառն։ Կեցո՛ զորդի աղախնոյ քո. եւ այլն։
Անկեալ աղաչեն աւասիկ ամենայն աղածրի երամ երամ բազմութիւն տղայոց. յն. ամենայն կամ համօրէն բազմութիւն տղայոց. (Գ. Մակ. ՟Զ. 12։)
Զո՞ առաքեցից ... ահաւասիկ ես, առաքեա՛ զիս։
Ահա. ահաւադիկ. որ եւ ասի, ՍԱ ԱՒԱՍԻԿ, ԴԱ ԱՒԱԴԻԿ. եւ այն հասարակօրէն որպէս շաղապ, իսկ. արդ. յն. տէ. որպէս թէ գրեալ էր. ի՛տի (արդէն). իտու՛ (ահա). իղդէ, տէ հա, տէ՛, նա.
cf. ԱՀԱՒԱՍԻԿ.
Աւասիկ եմ. (Ծն. ՟Ի՟Բ. 1. եւ այլն։)