Արտաբերութիւն, ութեան

s.

προφορά prolatio Յառաջաբերումն բան, բարբառումն.

Արտաբերութիւն բանին լեզուաւ. (Երզն. քեր.։)

այն որ ըստ բանին արտաբերութեան լինի։ Որ յարտաբերութեան բան է արտաքոյ մտաց. (Փիլ. լին. ստէպ. եւ Փիլ. այլաբ.։)

Որ են եւ սոքա (անուն եւ բայ) մասնկունք արտաբերութեան բանի. (Անյաղթ պերիարմ.։)

Արտաքս բերումն որ եւ է իրաց.

Վանեալ են կարծրութիւնք արտաբերութեան սրտի բանսարկութիւն. (Նար. ՟Լ՟Է։)

արտաբերութիւնք, արտահոսութիւն. (Տօնակ.։)

Ըստ յն. ոճոյ, որպէս Յուղարկաւորութիւն, եւ դամբանական հռչակ. ἑκφορά funus, divulgatus

Վախճանելոց սոցա՝ նախագրութիւնք, եւ արտաբերութիւնք, եւ դիրք իսկ զանազան գոլ՝ քան եթէ այլոց քաղաքացեացն. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Բ։)