Other definitions containing this entry
μοιχεύω, μοιχάομαι adulteror ὀ μοιχεύων , μοιχός, ἠ μοιχευομένη, μοιχαλίς adulter, -rus, -ra. Որպէս շուն անխտիր իլ խառնակիլ, պղծել եւ պղծիլ կանամբի առն կամ արամբիլ կնոզջ ընդ օտարի։ Նմանութեամբ՝ Թողուլ զաստուած, եւ պաշտել զկուռս, զախտս, զաշխարհ, զինչս.
Կամ որպէս Կին արամբի շնացեալ. μοιχαλίς adultera. Տե՛ս (Առակ. 20։ Ովս. ՟Գ. 1։) (Հոլովականն անխտիր գրի եւ հնչի պոռնկաց, եւ պոռընկաց, որպէս թէ եւ ուղղականն իցէ՝ պոռընիկ)։
(որպէս թէ համասին, ի միասին. լծ. եւ յն. ղամէ՛տիս, ղամէտի՛). γαμέτης, ἠ γαμετή, γαμέτις maritus (այրն) uxor (կինն) ὀ, καὶ ἠ συζυγή , σύζυγεις, -εῖσα conjugatus, conjux, κοινωνός, συνών particeps, conversans, qui sunt simul այր կանամբի, եւ կին արամբի. լծակից. փեսայ եւ հարսն. էրիկ կնիկ, էրիկը՝ կամ կնիկը, հարսուփեսայ, պսակուած կամ նշանած, կարգուած. էհլ. եօլտաշ. էշ. զէվճ. հէմսէր.
Voir tout