hy    |   fr

Ատամնաթափ

s.

forceps;

adj.

toothless;
— լինիմ, to lose the teeth.

ԱՏԱՄՆԱԹԱՓ ԼԻՆԵԼ Թափիլ ատամանց. զրկիլ յատամանց.

Որ զքարինս գգուէ, ատամնաթափ լինի. (Ոսկիփոր.։)