cf. Աշտեայ.
ԱՇՏԵԱՅ որ եւ ԱՇՏԷ, ի, ից. ասի եւ ԱՇՏԷՆ, իբր ռմկ. Նիզակ. արդն. տէգ. գեղարդն փոքր ձգելի ի բացեայ.
Ամենայն աշտեայք զօրաւորաց (կամ նետք սպառազինաց). (Երգ. ՟Դ. 4։ Նիւս. երգ.։)
Առեալ վահանս եւ աշտեայս. (՟Ա. Մնաց. ՟Ժ՟Բ. 8։)
Զզէնսն, զվահանսն, եւ զաշտեայս։ Աշտէիւք զօրաւորացն. (Նիւս. երգ.։)
Հեռի զաշտէսն արձակեալ։ Աշտէիւ հարեալ սատակեն. (Խոր. ՟Բ. 5։)
Բարձեալ աշտեայս հանապազակիր ի պատրաստութիւն գազանացն՝ որ ի մայրիսն։ Եհար միով աշտէիւն ընդ միջոց թիկանցն։ Եւ են ստացեալ զէնս աշտեայ հանապազ կրելով ընդ ինքեանս. (Արծր. ՟Բ. 7։)
Աշտէին նիզակաւ ի մահ սատակէ. (Նար. ՟Հ՟Ա։)
Ի գիրկբ մարցն աշտէիւք խոցեալ. (Լաստ. ՟Բ։)
Լայն աշտէնն, որ մխեցաւ ի կողն. (Լծ. նար.։)