adj.

inextinguishable.

adj.

ἅσβεστος. inextingubiis. Անշիջանելի. անշիջական. որ ոչ շիջանի. մշտավառ. մշտաբորբոք. չմարելու. սէօնմէզ.

Հուր անշէջ. (Յոբ. ՟Ի. 26։ Մտթ. ՟Գ. 12։ Մրկ. ՟Թ. 43. 45։ Ղկ. ՟Գ. 17։)

Անշէջ ճրագ, լոյս, կայծակն, եւ յիշատակ. (Եղիշ. դտ.։ Խոսր.։ Նար. կուս.։ Յճխ. ՟Ժ՟Դ։)

Հրովն անշիջաւ. (Անյաղթ. եւ Շ. բարձր.։)

Ի տարտարոսս հրոյն անշէջ. (Շ։)

Զանշէջ հուրն բորբոքեաց ի սրտի իւրում։ Անշէջ բոց է ոխակալութիւն եւ նախանձն. (Ոսկիփ.։)

Անշէջ եւ առանց մոռանալոյ է յիշատակ սուրբ սիրոյն. (Յճխ. ՟Ժ՟Գ։)

adv.

Առանց շիջանելոյ. առանց մարելու. սէօնմէյէրէք.

Զհուրն որմզդական անշէջ հրամայէ լուցանել. (Խոր. ՟Բ. 78։)

Անշէջ վառեալ զլոյս լապտերաց. (Շար.։)