Անթաց

adj.

ἅβροχος, ἅνικμος. immadidus, homuris expers. Առանց թացեալ լինելոյ. անթանալի. անխոնաւ. չիթրջած. ըսլանմամըշ.

Անթաց ոտիւք գնայր ի վերայ խոնաւուտ եւ անհաստատ բնութեանն. (Դիոն. ածայ. ՟Բ։)

Զմեղացն հերձանելով ծով անթաց ոտիւք. (Խոր. հռիփս.։)

Ընդ գետ անցանել անթաց ոտիւք. (Լմբ. սղ.։)

Անցո՛ ընդ գետս այս երկրային, անթաց յախտից՝ գարշապարին. (Յիսուս որդի.։)

Ամենեւին ցամաքեցոյց, զի էր առաւօտուն ծովն չոր եւ անթաց. (Նիւս. սքանչ.։)

Երաշտութիւն անթաց յանձրեւաց. (ՃՃ.։)