s.

ՔԱՅՔԱՅՈՒԹԻՒՆ ՔԱՅՔԱՅՈՒՄՆ. որ եւ ՔԱՅՔԱՅԱՆՔ Քակտումն. բաժանումն. ցրումն կամ խլումն ի տեղւոջէն. քայքայիլն կամ քայքայելի գոլն.

Տեսանե՞ս զվիմին հաստատութիւնն, եւ զաւազոյն զքայքայութիւն, զիա՛րդ վաղվաղակի կործանի։ Ոչ քայքայութիւն ինչ, եւ կամ լուծումն։ (Ոսկ.մ. ՟Ա. 24։ Ճ. ՟Է.։)

Իշխանաց եւ նախարարարց քարշանք եւ քայքայութիւն. (Ղեւոնդ.։)

Զքայքայումն աւերածոյ ցրմանն առեալ տանէին։ Քայքաղումն յիշխանութենէն։ Ոգւոյ մեղկութիւն, մտաց քայքայումն։ Միութիւն խոստովանիմ, եւ ոչ քայքայումն ինչ, կամ լուծումն այսի նութեան յայն. (Ագաթ.։ Խոր. ՟Բ. 46։ Մանդ. ՟Ժ՟Է. Յհ. իմ. երեւ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քայքայութիւն քայքայութիւնք
accusatif քայքայութիւն քայքայութիւնս
génitif քայքայութեան քայքայութեանց
locatif քայքայութեան քայքայութիւնս
datif քայքայութեան քայքայութեանց
ablatif քայքայութենէ քայքայութեանց
instrumental քայքայութեամբ քայքայութեամբք