adj.

high-born, of good birth, noble, illustrious.

adj.

որ եւ ՔԱՋԱՏՈՀՄ. εὑγενής nobilis, generosus εὑπατρίδης patricius. Քաջազգի. բարետոհմիկ. ազնուատոհմ. ազնուական. առաքինի.

Քաջատոհմիկդ ընդ վատթարազգոյն։ Ամենայն քաջատոհմիկ է, որ պահեաց զնա առաքինութեամբ. (Ածաբ. մկրտ. եւ Առ որս. ՟Ը։)

Իբր թէ քաջատոհմիկ ընդ վատթարազգւոյ բնակէ։ Ի քաջատոհմիկ եւ ի գլխաւոր աշխարհէն։ Վասն քաջատոհմիկ ազգին պահլաւկաց. (Խոր. ՟Բ. 69. 18։ ՟Գ. 51։)

Ի քաջատոհմիկ ազգէն պալհաւունի. (Ճ. ՟Ը.։)

Ի մեծ իշխանէն՝ ի քաջատոհմիկ եւ ի բարեգփառ գլխոյն իմմէ զրկեալ. (Արծր. ՟Դ. 11։)

Քաջատոհմիկ էր ըստ յոբայն։ Հոգ արար աբրահամ քաջատոհմիկ միածնին յաղագս ամուսնութեան՝ ազնուական լծակցութեան։ Զի մի՛ ժանտանայցէ քաջատոհմութիւնն՝ փոխանորդութեամբ ծառայական ազգին խառնակեալ. (Նիւս. թէոդոր. եւ Նիւս. երգ.։)

Տեսե՞ր ի հիւանդութեանն զքաջատոհմիկ հոգին. (ասէ) մեղա՛յ տեառն. (Ոսկ. սղ.։)

Քաջատոհմիկ պերճութիւն իշխանաց եւ նախարարաց հայոց. (Յհ. կթ.։)