adj.

suffering, infirm, ill;
afflicted, wretched.

adj.

ἁγών dolens ἅρρωστων aegrotans Ցաւագնեալ. ցաւագնոտ. ցաւագար. ախտացեալ. խօթ.

Աղքատ եւ ցաւած եմ ես. (Սղ. ՟Կ՟Ը. 30։)

Որք խորտկօքն պարարիցին, ախտաժէտք եւ ցաւածք (լինին). (Ոսկ. մ. ՟Բ. 19։)

Որպէս ցաւածք՝ որ սոսկայցեն ի բժշկական ձեռաց։ Բժիշկ մի՝ որ ցաւածի օգնել կամիցի, տեւէ բաւէ եւ ժամանակ մի մնայ առ ի հնարել զցաւածին առողջութիւն. (Ոսկ. ես.։)

Ցաւածին ահագին բժշկութիւնն թուիցի. (Սեբեր. ՟Թ։)

Ասեն բժիշկք՝ թէ ցաւածին գնալ, զի ոտիւքն ցաւած էր. (Բուզ. ՟Ե. 35։)

Գիտէ համբերել ցաւոց, այսինքն գիտէ յանձնէ զցաւս ցաւածաց. (Գէ. ես.։)

Բժիշկ ցաւածին. (Գանձ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Ցաւածութիւն, ութեան

Voir tout