adj.

deprived, stripped of leaves, leafless;
stripping or despoiling of leaves;
— առնել, to pluck or strip off leaves;
— լինել, to shed or lose leaves.

adj.

ἁποβεβληκυῖα τὰ φύλλα abjiciens folia. Որ թափէ յիւրմէ զտերեւս իւր. թափեալ եւ մերկեալ ի տերեւոց.

Եղիցին իբրեւ զբեւեկնի տերեւաթափ. (Ես. ՟Ա. 30։)

Որպէս զծառս տերեւաթափս։ Ծառ տերեւաթափ եւ պտղակորոյս։ Որթք տերեւաթափ եղեալ՝ զարդարին ըստ ժամանակին։ Յաշունն տերեւաթափ լինին եւ ցամաքին տունկքն։ Այս դրժանք տերեւաթափ լինելոյ. (Մեսր. երեց։ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։ Տօնակ.։ Փիլ. ել.։ Լմբ. սղ.։)

Սուգք առեալ ծառոց՝ տերեւաթափ լինել յոստոց (ընդ մահն անտոնի). (Տաղ.։)

ՏԵՐԵՒԱԹԱՓ. Թափօղ զտերեւս ծառոց.

Որպէս փոթորիկ յանտառէ տերեւաթափ՝ այնպէս արագ յերիվարացն առեալ նիզակօք դի ցուրտ յերկիր ընկենուին. (Խոր. ՟Գ. 37։)