ἁναφερόμενος, ἁνωφόρος sursum tendens. եւ բայիւ ἁναφέρω, -ομαι, ὐπερφέρω, -ομαι sursum fero, -or. Որ ինչ ի վեր ի բարձունս բերի, դիմէ, ձկտի. եւ Բարձր. վսեմ.
Վերաբերք լինին գոլոշիքն ըստ բնութեան անօսունք եւ նուրբ. (Նիւս. կազմ.։)
Աստեղք՝ ոմն ի վեր, ոմն ի վայր. առաքեալքն՝ ամենեքեան վերաբերք եւ բարձրացեալք. (Եղիշ. առաք.։)
Զօդ եւ զերկին զվերաբեր բնութիւնսն։ Ի թեթեւ եւ ի վերաբեր էութեան, որում հասաւ օդ եւ ափին։ Զբնութեան մեծութեան զհետ երթալ, որ վերաբերն է եւ ինքնաբաւ. (Փիլ.։)
Զարթոյց զմիտս լսողացն, եւ վերաբեր արար ի հաւատոցն խոստովանութիւն. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ։)