s.

ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒՄՆ. καταφέρεια pronitas, demissio. Ի վայր բերումն, իջումն, կործանումն, կորացումն.

Վարաբերութեամբ իսկ անյիշատակ զբարձումն ի տեղեացն կրիցեն (ծառք)։ Լքումն եւ վայրաբերումն պարանոցին. (Պիտ.։)

Զանկոխն գնասցէ ճանապարհ ըստ իւրում վայրաբերութեան (կամ վայրաբեր բնութեան). (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ.)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վայրաբերութիւն վայրաբերութիւնք
accusatif վայրաբերութիւն վայրաբերութիւնս
génitif վայրաբերութեան վայրաբերութեանց
locatif վայրաբերութեան վայրաբերութիւնս
datif վայրաբերութեան վայրաբերութեանց
ablatif վայրաբերութենէ վայրաբերութեանց
instrumental վայրաբերութեամբ վայրաբերութեամբք