s.

historian, narrator;
interpreter;
— վարուց, biographer, cf. Կենսագիր.

adj.

καταγγελλεύς nunciator, delator. Այն որ պատմէ, կամ ճառէ, ծանուցանէ.

Օտարոտի իմն դից թուի պատմիչ լինելոյ. (Գործ. ՟Ժ՟Է. 18։)

ՊԱՏՄԻՉ. ἁναγνώστης lector, interpres. Վերծանող. մեկնիչ.

Եզր քահանայ եւ պատմիչ օրինացն Տեառն. (՟Ա. Եզր. ՟Ը. եւ ՟Թ. ստէպ։)

Զպատմիչս օրինացն սրբոց (սատակէր հերովդէս). (Եւս. քր. ՟Բ։)