hy    |   fr

Պաշտօնատարումն, Րման

s.

ՊԱՇՏՕՆԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ ՊԱՇՏՕՆԱՏԱՐՈՒՄՆ. Պաշտօն տանելն այլում. ծառայութիւն.

Յոյժ պատկառ կայր ի պաշտօնատարութիւն հայրապետին. (Արծր. ՟Դ. 2։)

Նաեւ ոչ աստեղացն բնութիւն առ պաշտօնատարմանցն գործեցեալս (իբր առ ի պաշտել այլոց զինքեանս). (Ճ. ՟Գ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պաշտօնատարումն պաշտօնատարմունք
accusatif պաշտօնատարումն պաշտօնատարմունս
génitif պաշտօնատարման պաշտօնատարմանց
locatif պաշտօնատարման պաշտօնատարմունս
datif պաշտօնատարման պաշտօնատարմանց
ablatif պաշտօնատարմանէ պաշտօնատարմանց
instrumental պաշտօնատարմամբ պաշտօնատարմամբք