adj.

fighting at sea;

s.

naval fight;
— լինել, to fight a battle at sea;
— տորմիղ նաւաց, fleet, army.

adj.

ναυμάχης, ναυμάχος navali praelio decertans. Մարտիկ նաւաւ ի վերայ ծովու. նաւամարտ, եւ նաւամարտական.

Նաւամարտիկ լինէին ընդ նմա։ Տորմիղ նաւամարտիկ նաւաց. կամ նաւամարտիկ տորմիղ նաւաց։ Յաղթել ի նաւամարտիկ կռուին։ Նաւամարտիկ պատերազմաւ. (Եւս. քր. ՟Ա. ՟Բ։)

Զնաւամարտիկ հնարս հնարեցաւ. (Ոսկ. ես.։)

Նաւամարտիկ ընթացս կազմեալ. (Արծր. ՟Դ. 11։)

s.

Կամ գ. իբր Նաւամարտութիւն.

Որ ի թերմուպողիս կռիւն, եւ ի սաղամին նաւամարտիկն. (Եւս. քր. ՟Բ։)