s.

ՅԱՒԵԼԱԴՐՈՒԹԻՒՆ կամ ՅԱՒԵԼԱԴԻՐ. προσθήκη additamentum, accessio, incrementum, auctus, adjectio եւ ἅρθρον (յորմէ արթր. թ. արթմա, արթըգ ). artus, articulus, copula. Յաւելումն. յաւելուած. յարակցութիւն. աճումն. վերադիր. եւ Յօդ քերականական. արթր. աթր.

Ո՞ւր յաստուածեղէն գիրս գտանի հոգին սուրբ ասացեալ սոսկ ոգի առանց յաւելադրութեան, ասելով՝ կա՛մ Աստուծոյ, կամ հօր, կամ թէ իմ, կամ նորա, կամ Քրիստոսի, եւ որդւոյ, կամ յինէն, որ է Աստուծոյ. կամ ընդ յառաւելադրութեան, զի մի՛ սոսկ ասիցի հոգի, այլ՝ Հոգին։ Ընդ յաւելադրին ասի. տնկեաց, եւ արար փուշ։ Ասաց յաւելադրաւ, եթէ ես եմ այգի (կամ որթ) ճշմարիտ. (Աթ. ՟Ժ՟Բ. ստէպ. եւ ՟Ը։)

Յովսէփ յաւելադրութիւն թարգմանի. (Բրսղ. մրկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յաւելադրութիւն յաւելադրութիւնք
accusatif յաւելադրութիւն յաւելադրութիւնս
génitif յաւելադրութեան յաւելադրութեանց
locatif յաւելադրութեան յաւելադրութիւնս
datif յաւելադրութեան յաւելադրութեանց
ablatif յաւելադրութենէ յաւելադրութեանց
instrumental յաւելադրութեամբ յաւելադրութեամբք