Մուխ

s.

Որպէս ռմկ. նոյն է ընդ Ծուխ. καπνός fumus

Ի ձեռն հոտոտելեաց ի մուխս եւ ի ճենճերս պատրեցելոյ. (Փիլ. լին. ՟Ա. 7։)

Նշան մխոյ արարէ՛ք ի վերայ բերդիդ. (Ուռհ.։)

adj.

ՄՈՒԽ ՄՈՒԽՔ. Արմատ Մխելոյ. որպէս Հրացեալ մխմամբ ի հուր. շանթացեալ. հրաշէկ. πεπυρώμενος ignitus, igneus, candens եւ այլն. կրակ դարձած.

Զամենայն նետս մուխս չարին շիջուցանել. (Եփես. ՟Զ. 16։)

Նետք մուխք բորբոքեսցեն զանձինս. այր արդիւնական շիջուսցէ զնոսա։ Շիջուցանէ զամենայն զհրացեալ նետս մուխս չարին։ Զմուխ նետից նորա յարձակմունս յանձն իմ բժշկեա՛. (Եւագր. ՟Ժ՟Գ։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 31։ Սարկ. աղ.։)

s.

ՄՈՒԽ. գ. βαφή tinctura. Մխումն երկաթոյ ի հուր եւ ի ջուր, եւ կարծրութիւն ի մխմանէ անտի.

Բովք փորձեն զսայրադիր ի մուխ. (Սիր. ՟Լ՟Դ. 31։)

Դանիէլ որպէս մուխ երկաթոյ զմարմինն սրելով՝ անվանելի յառիւծուցն. (Բրս. պհ. ՟Ա։ Որպէս մուխ երկաթոյ, այնպէս զմարմին առնն պահք սրբեցին։ Որպէս մուխ երկաթոյ սրեալ՝ դաժանագոյն զնա եւ արի յոյժ ի կակղութենէ եւ ի թուղութենէ արար. Բրս. պհ. եւ Բրս. բարկ.։)

Առաւել հաստատեցաւ ի հաւատս քրսիտոսի՝ որպէս երկաթ, որ մուխ առնու. (Հ. յուլ. ՟Ի՟Դ.։)

Տեսութիւն յական, եւ հուր յերկաթ, եւ մուխ ի պողուատ. (Վանակ. հւտ.։)

Թեքեալ զմանկաղ բանին ի մուխս հոգւոյն. (Վրդն. լուս.։)

Մինչդեռ եւս ի մուխս չարչարանացն էր, զօրհնութիւն եւ զգովութիւնն (աստուծոյ՝ յոբ) առաջի կարգեաց. (Իսիւք. եւ Վանակ. յոբ.։)

adj.

ՄՈՒԽ. ա. Որպէս Մխեալ ի հուր եւ ի ջուր, եւ կարծրացեալ. βάττος tinctus.

Միթէ տապար՝ թէ եւ կարի մուխ իցէ կամ պողովատիկ, կոտորիցէ՞ զփայտս առանց ձեռին ուրուք. (Գէ. ես.։)

Կամ Մխիչ, կարծրացուցիչ երկաթոյ.

Եղիցի հուրս այս ... մուխ կրկնեռաց եւ բարեփափաք ջերմութեան. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)