adj.

wailing constantly;
continually begging, praying, beseeching.

adj. adv.

որ եւ ՄՇՏՆՋԵՆԱՄՌՈՒՆՉ. Որ միշտ մռնչէ, մնչէ, հեծէ. եւ Որ ինչ լինի անշշունչ հեծութեամբ. միշտ հառաչելով. անդադար ձայնիւ.

Տեսի անդ արս կուսակրօնս մշտամռունչ յաղօթս. (Յհ. կթ.։)

Մշտամռունչ հեծեծանօք ընդ աստուած խօսէին. (Ճ. ՟Ը.։)

Մշտամռունչ փառաբանեալ զերրորդութիւնն ամենօրհնեալ. (Շ. վիպ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մշտամռունչ մշտամռունչք
accusatif մշտամռունչ մշտամռունչս
génitif մշտամռնչի մշտամռնչաց
locatif մշտամռնչի մշտամռունչս
datif մշտամռնչի մշտամռնչաց
ablatif մշտամռնչէ մշտամռնչաց
instrumental մշտամռնչաւ մշտամռնչաւք