subject to sin, peccant, sinful;
peccable;
hurtful, detrimental, mischievous, pernicious, noxious.
ἁμαρτάνων կամ -τών եւ -ανούσα peccans, delinquens, peccatrix πονηρός malus. Մեղաւոր. յանցաւոր. մեղապարտ. վնասապարտ. անիրաւ. չար.
Մեղանչականին ետ զբաղումն. (Ժղ. ՟Բ. 26։)
Ե՛րթ եւ սատակեա՛ զմեղանչականն յիս ամաղէկ. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Ե. 18։)
Զմի զմեղանչական երկրին զարդիւնսն ապականեսցէ. (Իմ. ՟Ժ՟Զ. 19։)
Դուք ինձ բժիշկք մեղանչականք էք. (Յոբ. ՟Ժ՟Գ. 4։)
Դատաւորք զմեղանչականսն տանջեն, եւ զբարեգործսն հրապարակաւ պատուեն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 44։)
Մեղանչական անձն. (Պիտ.։)
Մանուկս մեղանչական։ Չար եւ մեղանչական. (Նար. ՟Ի՟Բ։ Ոսկ. քանան.։)
Մեղք մեղանչականացն. (Եզնիկ.։)
Չի՛ք ոք մեղանչական եւ անօրինագոյն, քան զիս. (Սարկ. աղ.։)
Թողութիւն արա՛ ինձ հայր մեղանչականի որդւոյ քո. (Հ=Յ. նոյ. ՟Ի՟Գ.։)
Մեղանչական բերան, կամ մարմին. (Խոսր.։)
Մի՛ արկանել ձեռս մեղանչականս յօծեալս աստուծոյ։ Հայցէր թողութիւն մեղանչական մոլորութեանն. (Յհ. կթ.։)
ՄԵՂԱՆՉԱԿԱՆ. βλαβερός nocivus. Վնասակար.
Օձ արքայիկն բնաւ յերեւելն իւրում ունի զմեղանչական զօրութիւնն. (Կոչ. ՟Թ։)
Խայթոց տրիդոնին՝ որ է ձուկն ծովու. եւ յետ մահու իւրոյ մեղանչական է. (Վեցօր. ՟Է։)
Զմեղանչական զթիւնաւոր գազանութիւն (օձից՝) իւրում ծառայից քաղցրացուցանէր. (Ագաթ.։)
ՄԵՂԱՆՉԱԿԱՆ. որպէս ἀμαρτητικός, ἀμαρτηρός peccaminosus, caducus եւ այլն. Որ է ի տանէ մեղուցենոցն ադամայ. ադամային կամ պարտաւոր. որ եւ ասի ԱՆԿԵԱԼ ԲՆՈՒԹԻՒՆ.
Հատուցանէ զպարտիս՝ յինքն առեալ զմեղանչականն. (Իգն.։)
Անմեղ արար զմեղանչական, զապականեալն՝ անապական. (Շ. խոստ.։)
Առեալ զմերս մեղանչական եւ ապականակիր բնութիւն. (Շ. թղթ.։)
ՄԵՂԱՆՉԱԿԱՆ. Որ կարէ մեղանչել. գրաւեալ ընդ մեղօք, որպիսի է ամենայն մարդ յղացեալ ի սկզբնական մեղս, որ եւ դիւրաւ անկանի ի ներգործականն.
Այլ զի միշտ մեղանչականեմք, միշտ պատարագելով ի սեղան խաչին՝ միշտ նորոգէ զբնութիւն մեր. (Խոսր. պտրգ.։)
Մեղանչական անմեղանչականի օգնական լինել ոչ կարէ, այլ անապականն եւ անմեղն զմեղանչականացս քաւեաց զպարտիս. (Ի գիրս խոսր.։)